रचल्या तुझ्याचसाठी...

मित्रानो... एखादी मुलगी आपल्याला पाहताच आवडते... आणि मनातल्या मनात म्हणतो... "मुझे भी ऐसीही बिवी मिले.."  आणि अशीच पाहताच आवडणारी मुलगी आपल्या सहवासात येते.. आणि आपण तिचे मान जिंकण्यासाठी, किंव्हा नकळत का होईना... आपण तिच्यासाठी बरेच काही करतो.... आणि आपली ती चांगली मैत्रीण होते.... पण आपलं मनात काही तरी त्याहीपेक्षा वेगळं चालू असतं....  आणि अचानक एके दिवशी ती आपल्या होणारया नवऱ्याला घेऊन भेटायला येते.... तेंव्हा मात्र काळीज चुरचुरत.. आणि असे काही शब्द कागदावर उमटतात....

                                                 हृदयी अनेक लाटा उठल्या तुझ्याचसाठी

                                                ग्लानीत पापण्याही मिटल्या तुझ्याचसाठी 

                                                 चाहूल लागता तव दरी वसंत फुलतो 

                                                 केसातल्या कळ्याही हि फुलल्या तुझ्याचसाठी

                                                  दिसताच तू कुणाची लागेल दृष्ठ म्हणुनी

                                                पणत्या घरातल्या बघ विझल्या तुझ्याचसाठी

                                                   केला जागी दिखावा मी धैर्यवान आहे 

                                                 तिमिरात पापण्या या ओल्या तुझ्याचसाठी

                                                  आधी कधीच नव्हतो चोर मी या जागीच 

                                                 पण काल चांदण्या मी लुटल्या तुझ्याचसाठी

                                              

                                                      हृदयात हुंदका हा दाबून ठेवलेला

                                                 ओठात हास्यरेषा फुलल्या तुझ्याचसाठी 

                                                     

मला माणसे कळतात... खरच का ??

माझं पाझरत मन .. आज असं काही पाझरू लागलंय ... वाटलं तुझ्याशी share करावं....

"मी म्हणतो मला माणसे कळतात..."  खरच का ?? 

आपल्याला भेटलेल्या अनेक व्यक्तींबद्दल आपली काही मते तयार होतात. ही मते त्या व्यक्तीच्या वेशभूषेवरून, बोलण्यावरून आणि महत्वाचे म्हणजे त्याच्या वागणुकीवरून तयार होतात.  

मग त्यांना आपण मित्र, शत्रू किंवा चांगला, बरा, वाईट माणूस म्हणून आपल्या मनाच्या ज्या त्या कप्प्यात बंदिस्त करून टाकतो आणि त्यानुसार त्या व्यक्तीशी आपल्या प्रतिसादाच्या, वागण्याच्या पद्धती ठरवून टाकतो.   

आणि अचानक ... आपल्या मतांना, कल्पनांना छेद देऊन ती व्यक्ती अशी काही वागते की आपण अचंबित, आश्चर्यचकित होऊन जातो. 

हे अचंबित, आश्चर्यचकित होणे कधी आनंददायी तर कधी दु:खदायकही असू शकते. 

पण दोन्ही अर्थांनी आपल्या कल्पनांना, मतांना हादरा बसलेला असतो, हे मात्र नक्की.  

आणि आपल्याला पटते की आपले त्या व्यक्तीबद्दलचे अंदाज, अडाखे चुकीचे होते. 

आपल्याला जाणवते की, "... आपल्याला माणसं कळतात" ही आपली समजूत चुकीची होती किंवा निदान फारशी बरोबर नव्हती. 

प्रत्येक व्यक्तीला असा अनुभव आलेला असेलच, नव्हे असतोच. किंबहुना असे अनुभव रोजच्या रोज आपल्याला येतच असतात.

अशाच सर्वसामान्य माणसांची, त्यांच्या प्रसंगोपात्त वागण्याने आपल्याला दिलेल्या धक्क्यांनी, जाणीवांनी, अनुभवांनी जेंव्हा आपल्या मनात वादळ येऊन जाते ना .... तेंव्हा मन काहूरत... आणि कधी कधी आतूनच हुंदके देऊन रडतं.. आपल्या मनाचा तळ ढवळून काढणारा, आपल्या त्या व्यक्तीबद्दल मते बदलायला लावणारा किंवा बदलणारा असा तो मर्मस्पर्शी प्रसंग आला कि दुख चरचरतं...

        पण दुख कशाचं.... मी त्या व्यक्तीला नीट ओळखला नाही याचा.. कि त्या व्यक्तीने असा काही वागला याचं.... आता पुन्हा याच्यावर विचार सुरु....  पण काही हि म्हणा , एखाद्यावर जीव लावायच्या अगोदर अनेक वेळा विचार करा.... नाही तर, नंतर काही ठीक से घडलं नाही तर आपल्याच मनाला त्रास.. म्हणून घाबरून कुणावर जीव लावायचा सोडून द्यावा का...>>?? मी ता माझ्या जवळच्या प्रत्येकावर अतोनात जीव लावतो...

जीवनात प्रत्येकाशी एक छान सुंदर नातं जोडून अगदी छान जीवन जगावं. असा माझं साधा सोप्पा विचार आहे....काहीना माझे विचार आवडत नाहीत.. तर काही ना माझ्या छोट्या छोट्या खोडी आवडत नाहीत... तर काहीना मीच आवडत नाही... म्हणून मी स्वताला बदलायचं कि त्यांच्याशी नातंच ठेवायचा नाही...???

असे अनेक प्रश्न माझ्या मनात समुद्राच्या भारती आहोटी सारखे येत असतात... आहोटी खूपच कमी वेळा येते... नेहमी भरतीच असते..... असो.... मला असे अनेक प्रश्न पडतात.. तुलाहि पडतात का? असतील तर मला माझ्या प्रश्नांची उत्तरे मिळून दे ना... 

पण मनाची दुसरी बाजू एकचं वाक्य सांगून जाते ...हे जीवन खूप सुंदर आहे... प्रत्येक अनुभवाचा आनंद घे... जीवन जग.....

म्हणून मी आज जगतो आहे.... या क्षणाला एकचं गाणं गावसं वाटतं ......

                                     अजीब दास्ता है ये.... कहा शुरू कहा खतम..

                                           ये मंझिले है कौनसी...

                                            ना वो समाज सके ना हम

                                      किसी के इतने पास हो

                                      कि सबसे दूर हो गये..

                                     अजीब दास्ता है ये.... कहा शुरू कहा खतम.

माझ्याही नकळत तुझ्याचसाठी लिहीलेल्या..

मी मोकळा असलो कि जुन्या आठवणी ताज्या करत असतो... आणि करायला हि हवा ना.... आठवणी ठेवायच्या कशाला मग... असाच मी एका रविवारी lappy वर किडे करत होतो, इतक्यात mobile  वर तिचा sms झळकला... मग gmail  वरच्या तिच्या फोल्डर मधील mail  वाचले.. मी तिला कित्येक mail  लिहून पाठवलेत.. मी तिचे केलेले वर्णन... माझ्या शब्दातून तिच्या आणि माझ्या भावनांची ओळख ... माझी कमी वेळात झालेली मैत्रीण... असे अनेक वर्णन तिच्याबद्दलचे , जेवढे करेल तेवढे कमीच आहे म्हणा..

       माझा मन वाहत होतं... आता हि वाहत.. कधी कधी माझं मन अनेक ठिकाणी फिरून येतं आणि अनेक विचाराने गुरफटून येतं आणि माझं मन त्याप्रमाणे पाझरत. माझ्या काही लिखाणाचा विषय हि तीच असते..

                           म्हणूनच ....

                                                त्या सर्व कविता, लेख 

                                                 माझ्याही नकळत 

                                              तुझ्याच साठी लिहिलेल्या

                                              मनाच्या पानापानातून 

                                            तुझ्या स्वभावांचे अनेक प्रकार 

                                            तुझ्या बद्दल माझ्या मनात 

                                             असलेला आकार, उकार..

                                            जर त्या तुझ्यापर्यंत पोहोचल्या तर?

                                           तर... तुझा माझ्यावर असलेला विश्वास ,

                                               तुझं मनमोकळ बोलणं ..

                                          हे जिवापलीकडे जपलेले सर्व काही 

                                           करेल आपल्या मैत्रीचा बंध घट्ट...

                                                   मला हि कळतंय ....

                                          तुझ्याशिवाय त्या कविता अपूर्ण

                                               आहेत आणि राहतील...

                                           जास्त मोलाचं काय आहे ?

                                            त्या रंगवलेल्या कविता?

                                                  कि तुझं असणं?

                                          माझ्यासाठी फक्त आणि फक्त 

                                               आपली निखळ मैत्री....